W sobotę, 8 października 2016r. odbyło się pierwsze w tym roku pracy spotkanie Diakonii Modlitwy. Tradycyjnie rozpoczęła je Msza św. w kaplicy Sióstr Karmelitanek w Rzeszowie, celebrowana przez
ks. Mieczysława Barcia. W homilii ks. Mieczysław zwrócił szczególną uwagę na życie Słowem Bożym. Rozważając tekst Ewangelii (Łk 11,27-28)wskazał na słowa Jezusa, który błogosławieństwo wypowiedziane przez kobietę w stosunku do Jego Matki podnosi na płaszczyznę wyższą, duchową obejmując nim wszystkich, którzy słuchają i wypełniają Słowo Boże. Jezus nie odrzuca i nie kwestionuje pochwały swej Matki. Ona zasługuje na nią najbardziej nie tyko ze względu na Boże Macierzyństwo ale również ze względu na swój stosunek do Słowa Bożego. Maryja, jako pierwowzór Kościoła pierwsza: słuchała Słowa Bożego, rozważała je
w sercu, zachowywała w życiu i odpowiadała posłuszeństwem wiary. Kościół - Oblubienica Słowa Wcielonego usiłuje coraz bardziej zrozumieć Pismo św., wniknąć w nie i karmić się nim. Dzięki temu wierni mogą uczestniczyć w szczęściu i błogosławieństwie Maryi wypowiedzianym przez św. Elżbietę "Błogosławiona, któraś uwierzyła".

"Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego..."
Jak naśladujemy Maryję w Jej relacji do Słowa Bożego? Czy nasza duchowość jest oparta na tym Słowie? Relacja Maryi do Józefa, do Jezusa, do Jana, do Kościoła stanowi fundament, podtrzymuje ten świat, gdyż podtrzymuje mężczyznę, który temu światu głosi Ewangelię, objawia Boga. Proste czynności życia codziennego Maryi były zapleczem ewangelizacji. Nawiedzając św. Elżbietę Maryja przynosi jej radosną nowinę o realizacji Bożego planu zabawienia, przynosi Chrystusa, czyniąc Go obecnym pośród ludzi, daje Chrystusa i daje siebie. Z tego przykładu wynika też zadanie dla nas. Maryja jest lampą - światłem jest Jezus, którego nosiła pod sercem, zrodziła i oddała Ojcu i nam. Kard. F. Tomaszek (arcybiskup Pragi) mówił: "Kto dla Królestwa Bożego pracuje - czyni dużo; modli się - czyni więcej; cierpi - czyni najwięcej".

Przyjęcie Słowa na wzór Maryi zawiera trzy elementy:
1) przyjęcie Słowa - wymaga otwarcia sie na jego znaczenie, na to, co Duch św. daje nam poznać, na tajemnicę Boga.

2) zgoda na Słowo - to posłuszeństwo wezwaniu, które: angażuje, żąda (wyborów, owoców, żniwa), osądza
i ujawnia nasze grzechy i niesie obietnicę.

3) odbicie się Słowa - dojrzewanie do zrozumienia, ze Ono jest nie tylko dla nas, że domaga się dawania, przekazywania dalej, świadectwa.

Dalsza część spotkania odbywała się u Ojców Pijarów. Rozgrzewając się herbatą i posilając się drożdżówkami wysłuchaliśmy ogłoszeń i informacji dotyczących głównie organizacji wyjazdu na Jasną Górę,
by uczestniczyć w Wielkiej Pokucie za grzechy Polaków.
Następnie uczestnicy spotkania wysłuchali konferencji wprowadzającej w tematykę roku pracy przygotowanej przez Krystynę i Marka  Rzucidłów. Temat "Miłosierni jak Ojciec"  został przedstawiony w kontekście życia małżeńskiego i rodzinnego. Na bazie słów modlitwy św. Faustyny ukazane zostały konkretne uczynki miłosierdzia, jakie możemy świadczyć sobie na wzajem w rodzinie i najbliższym otoczeniu. Rozważaliśmy, co znaczy na co dzień mieć miłosierne oczy, uszy, ręce, serce...

Po modlitwie Koronką do Bożego Miłosierdzia, w której prosiliśmy o umiejętność pełnienia uczynków miłosierdzia względem duszy i ciała, wysłuchaliśmy katechezy ks. Mieczysława. Była ona przygotowaniem
i podprowadzeniem do mającego się odbyć w przeddzień uroczystości Chrystusa Króla w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. 

Ksiądz rozpoczął katechezę od przedstawienia genezy odrzucenia panowania Chrystusa w historii ludzkości. Na słowa Piłata: "Oto król wasz"  Żydzi (naród wybrany) wołali: "Precz! Ukrzyżuj Go! (...) Nie mamy króla prócz Cezara". Było to publiczne wyparcie się Boga. Ludzkość (wyobrażona przez Naród Wybrany) odrzuciła władzę Chrystusa wybierając władzę ziemską. Tym samym opowiedziała się za przemocą, tyranią, bałwochwalstwem, zniewoleniem. Od tego czasu Szatan otrzymał władzę, którą wykorzystuje nad każdym narodem na przestrzeni dziejów. Następstwem odrzucenia władzy i panowania Chrystusa stało się przyjęcie przez Niego krzyża - jako tronu, cierniowej korony - jako symbolu władzy, trzciny - jako berła i płaszcza purpurowego - jako symbolu godności królewskiej. Jezus przyjmuje to wyszydzenie, by zadośćuczynić Ojcu, obmyć swoją Krwią całą ludzkość. W tej walce o powrót człowieka nie ma innej drogi jak krzyż. Ta walka jest
o wiele trudniejsza niż ziemskie potyczki, gdyż wymierzona jest przeciw całej ziemskiej władzy Bestii. Dlatego wymaga wiele cierpienia, poświęcenia i odwagi. Szatan, ojciec kłamstwa, dalej zwodzi ludzkość. Kolejnym jego oszustwem było przekupienie strażników grobu i kłamstwo zaprzeczające zmartwychwstaniu Chrystusa.

Kłamstwo - rozwija się i rozchodzi jak trucizna, która atakuje poszczególne członki ciała; nie zabija natychmiast, ale przenika do ludów w taki sposób, by wierzyły kłamstwu. Działa od wewnątrz, niepostrzeżenie. Zwodzi
i porywa hasłami (równości, miłości braterskiej, wolności, sprawiedliwości). Zniewala i okłamuje powtarzając te same okrzyki z Pretorium: "nie mamy króla, prócz Cezara".

Tragedia ludzkości polega na tym, że uwierzyła kłamstwu, odrzuciła królewską władzę Chrystusa, która nie jest
z tego świata i zwróciła się w stronę władzy Bestii, co stało się równoznaczne z przyzwoleniem na jej działanie
w świecie. Każdy, kto nie uznaje władzy Chrystusa staje się poddanym Bestii. Kto wypiera się Boga lub Mu nie wierzy traci dary, które są potrzebne do zdobycia Królestwa Niebieskiego. Bez więzi z Bogiem są tylko rozdarcia, wojny, konflikty, podziały, zagubienie.      

  "Głównym złem, z powodu którego świat współczesny popadł w duchowe i moralne bankructwo oraz ruinę jest niegodziwe i zaiste zbrodnicze usiłowanie, by pozbawić Chrystusa Jego Królewskiej władzy, a także nie przyjęcie nadanego przez Chrystusa Prawa Prawdy oraz odrzucenie Prawa Miłości, które jako Boskie tchnienie jest życiodajną treścią i mocą Jego władania. Ratunek i zbawienie dla współczesnego człowieka znajduje się tylko w czci Chrystusa jako Króla, w uznaniu uprawnień wynikających z władzy, jaką On sprawuje, oraz

w doprowadzeniu do powrotu poszczególnych ludzi i całej ludzkiej społeczności do chrześcijańskiego Prawa Prawdy i Miłości." /Ojciec św.  Pius XII, "Summi Pontificatus"/

Wielkie jest dzieło stworzenia i odkupienia, ale ponad wszystko jest Miłosierdzie Boże. Jezus wychodzi na przeciw grzesznej ludzkości z darem miłosierdzia. Człowiekowi zagubionemu przez kłamstwo, strach, śmierć, czasem pozbawionemu domu, ojczyzny, wiary Jezus mówi: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem" ... "Pokój wam!" Boży plan nie przewiduje dla nas przeciętności. Miarą człowieka ma być świętość. "Jezus rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie
i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego."
/Łk 24,46-48/

Życie jest jedno - nie powtórzy się. Jak wybrać, żeby nie żałować, nie zmarnować daru?
Należy zastosować właściwą hierarchię wartości w podejmowaniu wyborów i realizacji życiowych zadań.

Na czym buduję moje życie? Co jest najważniejsze?

Ks. Mieczysław zobrazował to przykładem z napełnianiem słoja symbolizującego życie. Od kolejności wkładanych elementów zależy ich zmieszczenie. Najpierw więc w słoju powinny znaleźć się największe kamienie, oznaczające najważniejsze, najistotniejsze sprawy, zadania, obowiązki. Potem przychodzi kolej na mniejsze i jeszcze mniejsze, które da się "upchnąć" w szczelinach. Gdy słój wydaje się już prawie napełniony przychodzi czas na piasek, czyli drobiazgi życia codziennego, a na koniec, kiedy już nic nie da się dosypać okazuje się, że jeszcze zmieści się woda, która wypełni wszystkie wolne przestrzenie. Gdyby zacząć od drobiazgów i przyjemności, nie udałoby się zmieścić wszystkich elementów i mogłoby się okazać, że nie ma miejsca na to, co jest naprawdę ważne.

 Św. Jan Paweł II wołał: "Bądźcie świadkami miłosierdzia".

Trzy oblicza miłosierdzia:

1) daje

2) wymaga

3) przebacza

Jezus prosi, byśmy byli "żywym odbiciem Jego miłosiernej miłości".  Nikogo nie wolno przekreślać, choćby po ludzku wydawało się, że już wszystko stracone, że nic nie da się zrobić (przykłady wskrzeszenia przez Jezusa). Takim miejscem wskrzeszenia i nieustannego cudu jest konfesjonał.

"W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście".

Spotkanie zakończyło się modlitwą różańcową przed Najświętszym Sakramentem.

Zapraszamy do udziału w kolejnym, adwentowym spotkaniu Diakonii Modlitwy, które zaplanowane jest na sobotę, 10 grudnia. Zachęcamy też do osobistego i rodzinnego przygotowania się do tego, tak ważnego dla naszej Ojczyzny wydarzenia, jakim będzie przyjęcie Chrystusa jako Pana i Króla. Do wszystkich rodzin DK przekazane zostały kartki z tekstem tego Jubileuszowego Aktu. Zachęcamy do odmawiania tej modlitwy
i rozważania jej treści.

                   Szczęść Boże!

 Krystyna i Marek Rzucidłowie