OAZA RODZIN II STOPNIA W OSTROWCU KOŁO WAŁCZA

 «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
 Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej
jak tylko przeze Mnie.
                                       [J 14,6]

W dniach 29 czerwca do 15 lipca w malowniczym zakątku Pojezierza Drawskiego w Ośrodku Caritas St. Liborius Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w Ostrowcu nieopodal Wałcza odbyły się rekolekcje Oaza Rodzin drugiego stopnia. W rekolekcjach wzięło udział 17 małżeństw z 40 dzieci z diecezji lubelskiej, przemyskiej, rzeszowskiej , siedleckiej i toruńskiej. Rekolekcje poprowadził ks. Grzegorz Kot z parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie Zalesiu. Odległy region obfitował w poznanie ludzi i miejsc o zupełnie innym charakterze i kulturze, a życzliwość i serdeczność, z którą spotykaliśmy się na każdym kroku uświadamiały nam, że jesteśmy żywym Kościołem.

Diakonia w osobach dwóch Klaudii, Madzi, Wiktorii oraz Janka, Kacpra i Samuela bardzo troskliwie opiekowała się dziećmi, zdobywając ich serca już po pierwszym spotkaniu. Zaowocowało to przepięknym przedstawieniem jasełkowym oraz formacją ewangelizacyjną, którą poprowadził diakon Grzegorz.

Program Oazy II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej, poprzez omówienie i przeżycie przejścia narodu wybranego z niewoli egipskiej ku światłości – Kanaan, ziemi obiecanej w kontekście Nowego Przymierza Pana Boga z człowiekiem i  wyzwolenia nas z mocy grzechu pierworodnego. Staraliśmy się przeżywać poszczególne okresy liturgiczne jako permanentny proces ewangelizacji w rodzinie.  Wraz z rozważaniem wszystkich wydarzeń Księgi Rodzaju oraz zawirowań dziejowych jakie dotykały naród wybrany, staraliśmy się znaleźć analogię do naszej osobistej i małżeńskiej relacji z Panem Bogiem. Jakie On zajmuje miejsce w moim życiu? Jaka jest moja postawa chrześcijanina w obliczu postępującej laicyzacji życia codziennego? Czy tak naprawdę to Pan Bóg jest na pierwszym miejscu w moim życiu? A może jest to coś innego, coś co znacznie wykracza poza sferę religii i wiary?

W  szóstym dniu – wycieczkowym - spontanicznie zorganizowaliśmy spływ kajakowy Rurzycą, tą samą trasą, którą w 1978 roku kardynał Karol Wojtyła płynął z grupą młodzieży akademickiej. Przepiękna trasa pozwoliła na odkrycie nieznanych nam zakątków malowniczego pojezierza, gdzie w ciszy i skupieniu można było kontemplować piękno dzieło Stwórcy.    

W jedenastym dniu o świcie na brzegu jeziora Lubianka odprawiona została Jutrznia, po czym udaliśmy się do kaplicy na Mszę Rezurekcyjną. W tej podniosłej atmosferze przeżyliśmy zwycięstwo Syna Bożego nad Śmiercią. Przyjęliśmy Chrystusa na dłoń i trzymając przez dłuższą chwilę ten mały opłatek, doznałem bardzo silnego poczucia małości wobec Boga Stwórcy. Walczyłem ze sobą, żeby utrzymać się na nogach, aby nie upuścić i nie sprofanować Ciała Chrystusowego.  

Trzynastego dnia na Dzień Wspólnoty do naszego ośrodka przyjechała grupa młodzieży z Oazy Młodzieżowej Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Spędziliśmy ze sobą miłe chwile na wspólnym świadectwie swojego udziału w Ruchu, oraz zachęcaliśmy jako małżonkowie do kontynuowaniu tej drogi w jego gałęzi rodzinnej. Podczas Godziny Odpowiedzialności i Misji, zostało złożonych 40 deklaracji kandydackich i członkowskich Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Czternastego dnia mieliśmy okazję spotkać się z J.E. ks. biskupem Edwardem Dajczakiem – ordynariuszem diecezjalnym, który odwiedził nas w ośrodku i podziękował za świadectwo życia jakie dajemy na terenie diecezji. Ksiądz biskup podzielił się z nami swoimi refleksjami na temat kryzysu rodzin na świecie, swobody obyczajowej i roli jaką rodzina odgrywa w Kościele. Spotkanie zakończyło pasterskie błogosławieństwo.

Piętnasty dzień upłynął na pielgrzymce do Diecezjalnego Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu, gdzie nasze dzieci mogły uczestniczyć w odnowieniu przyrzeczeń małżeńskich swoich rodziców złożonych przed Panem Bogiem wiele lat temu. W atmosferze wzruszenia i emocji modliliśmy się przez słynącą z cudów figurą Piety o wstawiennictwo za naszymi rodzinami, ponadto każdy w swoim sercu niósł swoje intencje szczególne. Odnowione Sanktuarium i świeżo wybudowany Dom Pielgrzyma zachęca do odwiedzenia tego szczególnego miejsca.

Podczas godziny świadectw dzieliliśmy się swoimi przeżyciami podczas rekolekcji a na zakończenie każda rodzina otrzymała na pamiątkę „Rytuał Domowy, Rok rodziny katolickiej”. Natomiast w dniu wyjazdu, w niedzielę, na prośbę księdza proboszcza parafii w Szwecji daliśmy świadectwo naszego życia małżeńskiego i obecności w Ruchu Światło – Życie. Zachęcaliśmy do odnalezienia wspólnoty, dzięki której każdy może pogłębić relacje z Panem Bogiem poprzez serdeczne relacje z drugim człowiekiem.

Dziękujemy Panu Bogu za ten czas rekolekcji, za obecność Ducha Świętego, którego działanie odczuwaliśmy na każdym kroku. Niech teraz wydadzą one owoc obfity w naszym życiu codziennym w rodzinach i środowiskach w których żyjemy i świadczmy, że Jezus Chrystus jest naszym Panem i Zbawicielem. Amen.

Agnieszka i Wojciech